dinsdag 27 december 2016

eduScrum reis verslag Porto leerlingen Ashram College


Wij zijn zijn op uitnodiging van de Scrum Alliance organisatie; Agile Connect georganiseerd (een keer per jaar) door Nuno Gomez en zijn organisatie, van 1 december tot en met 4 december naar PORTO in  Portugal gegaan om daar met 5 van mijn leerlingen samen een keynote te geven en een eduScrum training om te laten zien en de mensen daar laten ervaren dat je Scrum ook in het onderwijs kunt toepassen met goede resultaten op het vak gebied maar zeer zeker ook in hun groei in persoonlijke ontwikkeling. Mooi ook van het Ashram College dat we aan hebben mogen deelnemen. Samen met ons is Arno Delhij (eduScrum teamlid en zijn zoon Kim meegegaan. De 5 leerlingen zijn  Bo Walkden, Caroline Bruins. Hannah van ’t Wout, Noah Rebel (allen uit 4 Havo) en Bart Rodenburg.

Willy Wijnands, 
Leraar scheikunde, Ashram College
Grondlegger van eduScrum

Bo Walkden 4 Havo d : Mijn ervaring van Porto

We waren aangekomen in Portugal. Niet alleen het warme weer omarmde me toen ik uit het vliegtuig was gestapt maar ook de mensen. Wat heb ik een hoop geleerd van de mensen daar, ze waren zo vriendelijk. Toen we op de scrumdag de presentatie hielden voelde ik me echt goed op het podium! Ik vond het zo leuk om daar te staan, ik maakten zelfs een paar grappen. Ook heb ik om het mezelf moeilijker te maken zonder tekst gesproken en dat ging eigenlijk best wel goed al ben ik wel een keer mijn tekst vergeten. Ik heb ook veel mensen leren kunnen zoals Dananthi een mevrouw van de Royal Canadian Bank. Ik heb veel mensen op de scrum dag ontmoet bijv. Avelino, een reus van een vent waarvan Willy bijna zijn arm had gebroken (is weer een ander verhaal😂) en ook een vrouw van waar ik haar naam niet meer weet. Doordat er veel mensen met verschillende culturen erbij waren heb ik geleerd om met verschillende soorten mensen om te gaan. Soms begrepen we elkaar niet wat best frusterend was maar het heeft me wel een geduldiger mens gemaakt. Porto is een hele mooie stad ik ben erg blij dat ik een keer de lichtjes s'avonds heb mogen bewonderen. Het eten was erg lekker in Portugal maar wel best vet en best veel. Ook konden mensen daar met 16 jaar al drinken wat ik best gek vond! We kregen nog wat aangeboden van een Portugees maar ik heb nee gezegd stiekem ben ik daar eigenlijk wel een beetje trots op. Maar ja wat een stad en wat een land, ik zou er graag een keer naar terug willen gaan. Van wat ik daar heb geleerd; samenwerking, geduld, communicatie heb ik weer meegenomen naar Nederland. T'was een eer om dit een keer te doen. Ik voel me heel erg sterk omdat de mensen daar mij het vertrouwen gaven dat ik het kon. Bedankt Willy en Nuno en alle scrum mensen! Het was een top ervaring.

Portugal was te gek!  Een TOP ervaring!
 Ik was eerst erg nerveus, want presenteren is niet echt mijn ding. En dan in een grote zaal, dat is niet niks! Maar toen ik daar stond heb ik o zo genoten!
Ik kijk nu serieus uit naar mijn eerst volgende presentatie op school. Het heeft me zeker voor een deel over mijn angst voor presenteren heen geholpen. Nouja, zo voelt het in ieder geval.
Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad. Mijn band met Willy, Caroline en Bo is ook een stuk beter geworden, en daar ben ik heel blij mee. Ik straal helemaal als ik terugdenk aan deze bijzondere en leerzame dagen.
Ik wil Willy nogmaals bedanken voor alles!
Ik zou dit heeeel graag nog eens willen doen!
Hannah van’t Wout, 4Hd

Trip naar Portugal

Dag 1

Goedemorgen… Het is was 06:30 en het wekkertje ging. Om 07:25 hadden we - Bo, Caroline, Hannah, Bart, Willy en ik -  afgesproken bij de bushalte op het station in Alphen aan den Rijn.

Caroline stond er al vroeg en ik kwam als 2e aan.

Even later ook Bart. Hannah, Bo en Willy kwamen later aanwaaien waarna we vervolgens de bus in stapten. Rond 08:00 kwamen we aan op Schiphol. Voor die tijd nog even afscheid nemen van de kou hier in Nederland en voorbereiden op het goede weer in Portugal. Go Pro had ik al uit de tas gehaald om de eerste fragmenten van de reis vast te leggen; het kijken naar welke gate we moesten. Het vliegtuig zou rond 10:30 vertrekken, wat ons veel tijd gaf om rustig naar de douane te lopen. Aangekomen bij de douane was één van de meiden, zoals gewoonlijk, hun vliegticket kwijt. Gelukkig was daar onze held Willy die een kopie had. Bart, Willy en ik kwamen gelukkig met 2 vingers in onze neus door de douane. Maar eigenwijs Bo moest weer haar deo proberen mee te smokkelen… Tja, dat mag niet he! Enfin, op naar de gate. Gelukkig waren we de eerste dus hadden we genoeg plek om te zitten bij de gate. Vervolgens moet je wachten tot de gate open gaat. Wat ga je dan doen?... Juist, autodrop eten, op je telefoon B-BTAN spelen en een selfie maken voor het vliegtuig. Een aantal minuten waren verstreken en toen kwam Arno uiteindelijk aanlopen met zijn zoon Kim. Arno kende ik nog van de reis naar Duitsland, Kim nog niet. Al snel na het kennis maken ging de gate open. ID laten zien en het vliegtuig in. “Op naar Portugal!”, zeiden we tegen elkaar.
Eenmaal in de lucht pakte ik al snel mijn laptop er bij. Bart zat links van mij bij het raam en rechts van mij zat Hannah. Achter mij zaten Arno en Kim, voor mij Caroline, Bo en Willy. Nou… Daar zit je dan. Gelukkig had ik me voorbereid en had ik een film op mijn laptop gezet. De tijd ging snel voorbij na het kijken van de comedy film ‘Vacation’. De film was net klaar en we begonnen al met de daling. Go Pro er weer bij en landen maar!
Eenmaal op de grond stonden we al snel te wachten op de taxi, de Cabify  taxi. Dat zijn zelfstandig rijdende taxichauffeurs met hun eigen privé auto. Altijd netjes gekleed en een nette bak. We werden gesplitst in 2 groepen. Bart, Arno, Kim en ik gingen met de ene chauffeur mee, de girls en Willy met de andere chauffeur. Eenmaal aangekomen bij het hotel keken we onze ogen uit. De hele rit hadden we nooit verwacht dat dit hotel hier zou staan. Een 4 sterren SPA hotel. Inchecken en naar de kamers. Bart en ik lagen in kamer 306, de 3e etage van het hotel. We keken opnieuw onze ogen uit! In deze mooie kamer zouden wij de komen 3 nachten slapen. Dat wordt gezellig!
Willy appte ons of wij naar zijn kamer konden komen. Daar zouden wij de plannen voor die avond bespreken. Het plan was om met zijn allen naar het restaurant te lopen wat ongeveer 5 km was. Prima plan, dan zouden we al gelijk kennis kunnen maken met de omgeving. Arno en Kim zouden met de taxi gaan in verband met Kim. Kim heeft in de zomer een nek letsel opgelopen waardoor hij dus niet veel kon lopen, voor hem zou dat te veel zijn.
Nooit, maar dan ook nooit moet je Willy als gids nemen. We moesten naar het noorden lopen, en wat doet Willy… Die loopt lekker naar het zuiden waarna je er achter komt dat we de verkeerde kant op lopen. Geef de telefoon maar aan mij. Dan komen we er wel. En ja hoor. Na 2 uur lopen waren we er dan eindelijk... Als eerste. Wachtend in het restaurant op de organisatie van Scrum Connect van Portugal, hadden we al een mooi plekje gereserveerd. Het duurde denk een uurtje en toen kwamen de eerste leden al. Ook Nuno, de man die alles voor ons heeft geregeld deze reis, kwam binnen. We maakten even kennis met hem en vervolgens kwam al heel snel het eerste gerecht. Nou… Je wilt niet weten wat er in zat. Ik weet het nog steeds niet hoor, haha. Geen idee wat we allemaal te eten kregen, maar ik zat erg snel vol. Meer tijd om van die Portugezen te genieten. Wat een gezellige mensen. Er was iemand jarig in de zaal. En ja, die Portugezen maken daar wel een feestje van.
Het werd al snel laat, tijd om naar het hotel te gaan. 2 Portugese mensen brachten ons naar het hotel. Wekkertje stond om 06:00, dus tijd om de ogen dicht te doen. Nog snel even de tekst door nemen van de dag daarna en dan slapen. Slaap lekker!

Dag 2

Op zo’n moment wens je dat de wekker uit kon en verder kon slapen. Dat was helaas niet het geval. Snel een lekkere warme douche nemen en naar beneden om te ontbijten. Ook dit moet vast gelegd worden. Het ontbijt was echt heerlijk! Ze hadden van alles, van fruit tot muffins!

Terug naar boven om snel tanden te poetsen en de taxi in. De plek waar wij onze workshop en keynote moesten geven vond plaats op een universiteit. Ook daar waren we op tijd, denk 08:00. We kregen van de organisatie een tas met daar in een trui, pet, boekje en een pen. Een leuk aandenken ook! Arno legde ons vervolgens het plan uit wat we gingen doen met de workshop. Even later kwam Willy naar ons toe dat de keynote begon. Wij moesten openen dus het was spullen neerleggen en het podium op. Wij zouden Willy introduceren waarna Willy na onze aankondiging het podium op kwam. Wat was hij aanzienlijk zenuwachtig! Een presentatie in het Engels geven voor een groot publiek is niet zomaar wat.
Na ongeveer 45 minuten mochten wij ons woordje doen. Bart en ik opende. “Ola senhoras e senhores!”, zei ik. Iedereen klappen, haha. Bo, Caroline en Hannah volgden. Na afloop van de keynote kwamen de vragen van het publiek. Het waren ook goede vragen waar denk iedereen wel wat aan had. Willy beantwoorde ze ook veel zelfverzekerder en zijn Engels ging er ook echt op vooruit.
De keynote kwam tot zijn einde en er kwamen al snel mensen naar ons toe met complimenten en vragen. Natuurlijk ga je die beantwoorden, daar kwam je ook voor! Na de vragen direct door naar het lokaal waar wij de workshop zouden doen. In de eerste instantie Zouden we dicht bij de centrale zaal zitten maar dat was uiteindelijk niet het geval… Een paar meter verder op in het gebouw kregen wij een lokaal aangewezen. Het was een verlaten plek waar geen lessen waren. Wij waren de enige die het lokaal benutte. Nou prima, wij daar naar toe lopen en al snel waren er twee mensen. Een vrouw uit canada en een man die woonde in Portugal. Later kwam er ook een van de vrijwilligers bij. Nog even snel de workshop doornemen en de laatste flappen en plaatjes ophangen. Het duurde een tijdje, maar er kwamen er maar niet meer. Dan besluit je maar de workshop te geven voor drie mensen… Later kwamen we tot een besluit dat wij (Bart, Bo, Caroline, Hannah en ik) ook maar mee deden met de workshop. Wij zouden ook wat uitleg geven en over het algemeen deden Arno en Willy het werk. In mijn ogen hebben ook wij veel geleerd van de workshop. Van de mensen die er waren kregen wij ook heel veel inspiratie waar we later veel aan hebben. Ook in de klas kunnen we hun tips toepassen. Bijvoorbeeld in hoofdletters op de post-its schrijven. Ook bij de praktische opdracht “Duurzaam Reizen” hebben we veel inspiratie op gedaan. Zo had het groepje van Bart, Bo, de Vrijwilliger en de Canadees een verhaallijn gemaakt met plaatjes (filmpje komt in de after movie). Ons groepje (Avelino, Caroline, Hannah,(Arthur) en ik), hadden op een grote poster een deel van Europa getekend met daarin de locaties waar wij heen gingen. Ons groepje had een “cadeautje” visueel gezien, het andere groepje creatief gezien.
Het was 18:00… De workshop was ten einde gekomen en zijn toen naar de centrale zaal gegaan. Daar hebben we Nuno nog even bedankt voor alles en zijn later die avond de stad Porto in gegaan. Daar gingen we dan: Willy, Arno, Kim, Bart, Hannah, Caroline, Bo en ik. Het was een klein stukje lopen naar het metro station waarna we zouden uitstappen in centrale stad, hartje Porto. We keken onze ogen uit! Aliados Avenue, een groot plein met een hele mooie grote kerstboom, mooie verlichting, en heel veel toeristen. Het was een prachtig gezicht.

Willy kreeg op de Scrum-Event een restaurantje voorgesteld, of moet ik zeggen: snackbar. We waren de eerste… Gelukkig maar want een paar minuten later stroomde het vol. Een typisch Portugees restaurant waar ze alleen maar francesinha serveren. Wat was dat heerlijk! Bo voelde zich niet helemaal fit dus besloten we maar om eerder (22:30) terug te gaan naar het hotel.
Aangekomen bij het hotel konden we nog genieten van onze avond. Bart en ik konden het niet laten om maar een Mannequin Challenge te maken. En voor het slapen, je raad het al, Ronald Goedemondt kijken.

Dag 3

Vandaag was de dag dat we met Porto kennis gingen maken. Van Willy kregen wij de gelegenheid om lekker uit te slapen omdat Arno en Willy een training gingen volgen over scrum. Bart en ik stonden om 9 uur op. Op ons gemakje douchen en naar beneden voor het ontbijt. Lekker rustig met z’n tweetjes zaten wij daar te genieten. Later kwam Kim ook nog gezellig aanschuiven en zijn we weer naar boven tegenaan. We hadden om 12 uur afgesproken om bij de universiteit te zijn. Vanuit daar zouden wij de tram op stappen richting de stad. Zo gezegd, zo gedaan. Wij met de gurls en Kim een stukje wandelen naar de universiteit. Daar aangekomen hebben we nog wat gegeten en gedronken. Een vriendelijke vrijwilliger stelde voor ons rond te leiden door de stad als gids. Onze gids João liep voor op richting de metro. Het was een hele vriendelijke student van 21 jaar. Hij hielt wel van een babbeltje en het werd al snel gezellig.
Daar stonden we dan voor de tweede keer op Aliados Avenue, maar nu met een gids die ons veel te vertellen had. Het plan was om naar de Luis I-brug te gaan.
Tijdens die route kwamen we veel mooie dingen tegen. Van een mooie kathedraal tot een prachtig uitzicht op de stad. João raadde ons ook af om bepaalde straatjes in te lopen in verband met diefstal.
Maar goed dat hij mee was…
Na veel lopen, praten, lachen en natregenen kwamen we aan in een lekker restaurant. Gezellig met z’n allen aan de tafel met wat frietjes en een lekker broodje. Later die avond zijn we nog een gezellig café in gelopen en hebben daar wat gedronken. Goede gesprekken gehad met Willy over school en eduScrum. Dingen waar je echt veel aan had. Willy vertelde ook dat hij veel inspiratie heeft opgedaan door ons… Leuk om te horen!
De dag kwam al weer snel tot zijn eind. Met z’n allen liepen we weer terug naar de metro. João liep het hele stuk mee naar het hotel waarna we helaas afscheid van hem moesten nemen. Heel veel geleerd van hem over Porto en de geschiedenis. João bedankt!
Werker stond om 6 uur… Morgen vroeg weg, terug naar Nederland.

Dag 4

Gelukkig werden wij op tijd wakker van de wekker want die meiden hadden zich weer eens verslapen hoor. Een lekkere douche genomen en voor de 3e en laatste keer naar het ontbijt. Het moest allemaal snel gebeuren want om 8 uur stond de taxi er al. Arno en Kim bleven achter. Zij hadden nog een extra dag om van Porto te genieten.
Het was 8 uur. De taxi stond klaar. Bart en ik stonden te wachten tot de gurls klaar waren om te vertrekken. Wat hadden die een stress, geweldig!  Gelukkig nam de taxi rustig de tijd om ons dingetje te doen. Na een paar minuten konden de koffers eindelijk in de taxi. Arno en Kim gedag zeggen en weg waren we. Het was een comfortabele rit… Een hele vriendelijke chauffeur die heel rustig en beheerst reed. Een leuke afsluiter!
Aangekomen op het vliegveld moesten we onze gate weer zoeken… Gate 30. Eerst maar eens langs de douane komen. Gelukkig ging dat bij Bart en ik gemakkelijk. Bij de gurls en Willy uiteindelijk ook. Van Willy kregen wij nog even de tijd om even rond te kijken in de winkeltjes. Om 10 uur weer bij de gate af gesproken.
Het was 10:40. De gate ging over en wij gingen netjes in de rij staan. Althans, de verkeerde rij. We moesten de rechts van ons nemen want we stonden in de businessclass rij. Gelukkig duurde het niet lang en zaten we al snel in het vliegtuig. Dit keer niet met Vueling, maar met TAP Portugal. Een prima vlucht gehad. Bart en ik zaten zoals gewoonlijk weer lekker naast elkaar, maar dit keer wel bij de nooduitgang. Lekker veel beenruimte en van der Laan en Woe gekeken op de laptop. Drinken kregen wij inbegrepen bij de vlucht. Bart een lekker colaatje, ik een lekker sapje.
2 Uur Nederlandse tijd landde het vliegtuig. Daar waren we weer, in het koude landje. Bij de aankomsthal stonden mijn ouders en Syrah op mij te wachten. Ook de vader van Caroline was er. De vader van Bart stond bij de vertrek hal. We namen afscheid van elkaar en gingen onze eigen weg richting huis.

Het was een ervaring om nooit te vergeten. Veel van en met elkaar geleerd. De tips van de workshop neem ik zeker mee voor in mijn latere jaren. Ook ben ik blij dat ik mijn visie heb kunnen delen met klein deel van de wereld. Ik heb veel verschillende mensen ontmoet die allemaal veel intresse toonden waarom we hier eigenlijk waren. Dan kon ik natuurlijk vertellen wat eduScrum precies is en hoe wij het ervaren. Dat heb ik ook in de presentatie gedaan. Om daar op het podium te staan en te vertellen over jouw eigen mening en ervaring met eduScrum is heel bijzonder. Bij onze school is het allemaal begonnen en in de toekomst zou ik daar trots over kunnen vertellen.
Tot slot wil ik Willy bedanken voor deze bijzondere ervaring. Het was een waar genoegen om voor de 2e keer met jou naar het buitenland te reizen om te vertellen over eduScrum. Mijn kun je altijd bereiken als je hulp nodig hebt met iets bijzonders.
Obrigado!

Noah Rebel, leerling 4Hc Ashram College, Alphen aan den Rijn

Geen opmerkingen:

Een reactie posten